Babeszjoza (Piroplazmoza) jest jednostką chorobową groźną dla populacji psów domowych. Choroba wywoływana jest przez pierwotniaki z rodzaju Babesia, które przenoszone są przez kleszcze. W Polsce zachorowania najczęściej wywoływane są przez pierwotniaka Babesia canis. Pierwotniak ten wraz ze śliną zainfekowanego kleszcza dostaje się do organizmu psa. Umiejscawia się wewnątrz krwinek czerwonych (erytrocytów), gdzie może się namnażać. Erytrocyty rozpadają się i atakowane są kolejne krwinki czerwone. Okres inkubacji choroby może być różny i obejmować od kilku do kilkudziesięciu dni. Jeśli zainfekowany kleszcz wraz ze śliną, wprowadził do organizmu psa pierwotniaki Babesia, to najczęściej objawy pojawiają się po 2-4 dniach. Pierwszymi objawami są: apatia, gorączka przekraczająca 39^oC oraz brak apetytu. W badaniu klinicznym stwierdza się bladość błon śluzowych, przyspieszony oddech oraz przyspieszoną akcję serca. Jeśli zachorowanie trwa 1-2 dni może dołączyć się ciemniejsze zabarwienie moczu. Przebieg choroby zazwyczaj jest gwałtowny i z każdym dniem stan pacjenta może się bardzo pogarszać! W ostrej postaci choroby rozwija się kwasica metaboliczna, może dojść do uszkodzenia nerek oraz wątroby. Jeśli rozpad krwinek czerwonych jest znaczny, często o życiu zwierzęcia decydują godziny i wymagane jest przetoczenie krwi.
Objawy, badanie kliniczne oraz badanie morfologiczne krwi pozwala nam w pełni zdiagnozować Babeszjozę u psa.

Aby ustrzec się przed inwazja kleszczy u swojego pupila musimy zastosować profilaktykę przeciw kleszczową. Na rynku dostępne są preparaty wylewane na kark zwierzęcia oraz obroże zakładane na szyję. Profilaktyka powinna być stosowana od początku wiosny do późnej jesieni, kiedy średnia temperatura dobowa jest dodatnia. Zachorowania u psów na Babeszjozę mogą pojawić się również zimą, gdy temperatura wzrośnie do 1-2^oC powyżej zera. Kleszcze wtedy budzą się z dipedezy, tzw. snu zimowego i szukają żywiciela aby napić się krwi. Jeśli w tym okresie u naszego psa nie działa żaden preparat, to jest on narażony na inwazję kleszcza i ewentualne zachorowanie na piroplazmozę.

Na zdjęciach erytrocyty z merozoitami Babesia canis.

Szczeniak po porodzie, ze względu na brak odporności, jest w pełni wrażliwy na choroby zakaźne. Wraz z pierwszymi porcjami mleka, tzw. siarą pobiera z organizmu matki przeciwciała. Dostają się one do organizmu szczeniaka i są obecne w jego krwiobiegu do ok. 6 tygodnia życia. Po 6-7 tygodniu życia poziom przeciwciał siarowych gwałtownie spada i jest to moment, w którym młody organizm powinien być po raz pierwszy zaszczepiony!

Pełen schemat szczepień obejmuje trzykrotną  immunizację w kilkutygodniowych odstępach. Przy każdym szczepieniu sukcesywnie zwiększana jest liczba antygenów chorób zakaźnych oraz pobudzany jest układ odpornościowy szczeniaka do wykształcenia odporności biernej. Pełną odporność na choroby zakaźne młody organizm nabywa dopiero po 10-14 dniach po trzeciej dawce szczepienia. Po tym okresie bezpieczne są dłuższe spacery, kontakty z trawnikami oraz kontakty z innymi psami.

Z punktu zdrowotnego najbardziej optymalnym żywieniem dla organizmu psa jest żywienie suchą karmą. Dobrej jakości karma jest w pełni zbilansowana. Posiada dobrane w odpowiednich proporcjach ilości białka, tłuszczu, węglowodanów, makro-, mikroelementów oraz  witamin. Karma bytowa powinna być dobrana do wieku, wielkości, ewentualnie rasy zwierzęcia. Ważnym czynnikiem jest dobranie odpowiedniej dawki dobowej karmy. Producenci karm na opakowaniu zamieszczają tabelę, z której w łatwy sposób odczytać można dawkę pokrywającą zapotrzebowanie naszego zwierzęcia. Przy organizmie młodym do 5-6 miesiąca życia dawkę dobową dzielimy na 3-4 porcje. Po 6 miesiącu życia możemy przejść na żywienie w 2 porach dnia. U psa dorosłego żywienie suchą karmą powinno odbywać się raz lub dwa razy dziennie, w zależności jak zwierzę jest przyzwyczajone. Błędem jest pozostawianie suchej karmy w misce psa na cały dzień. Nie wiemy wtedy ile pies zjada karmy na jeden posiłek, czy nie podjada w ciągu dnia oraz przy tym sposobie żywienia często przekraczamy dawkę dobową. Może to prowadzić do wystąpienia nadwagi, która z czasem przerodzi się w otyłość.

Przy suchej karmie powinniśmy wyznaczyć psu pory karmienia. Dawkę dobową, w zależności od wieku, wielkości, rasy, dzielimy na porcje wg zaleceń producenta. Porcję taką wsypujemy do miski psa i podajemy psu do zjedzenia. Jeśli pies nie zje danej porcji, to po 15-20 minutach zabieramy miskę z karmą a zostaje tylko miska z wodą. Podobny schemat stosujemy w kolejnych porach karmienia.

Początki mogą być trudne, ale jeśli będziecie Państwo wytrwali, to po kilku dniach przyzwyczaicie swojego pupila do takiego sposobu żywienia. Z punktu zdrowotnego oraz fizjologii wydzielania soków żołądkowych u psa, taki schemat żywienia jest najbardziej zalecany.